حاج شیخ نورالله نجفی اصفهانی( 1306 - 1240 ه.ش)رهبر مشروطه خواهان اصفهان و از جمله مصلحان اجتماعی اواخر دوره قاجار است که بیش از 40 سال ازعمر خود را صرف مبارزه با استبداد داخلی و استعمارخارجی کرده است. وی در جوانی برای تحصیل علوم دینی از اصفهان به سوی نجف و سامرا رهسپار شدو از محضر استادانی همچون مرحوم آیت الله حاج میرزا حبیب الله رشتی و مرحوم آیت الله العظمی حاجمیرزا محمد حسن شیرازی (میرزای شیرازی) بهره برد. ایشان پس از وصول به مقام اجتهاد، در سال1300 هجری قمری به ایران مراجعت کرد و به فعالیت های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی پرداخت.ابراهیم صفایی شروع فعالیت های سیاسی حاج آقا نورالله را درهمراهی با برادر بزرگترش آقانجفی برای مقابله با قراردادرژی و حکم به تحریم دخانیات می داند و در توصیف ایشان می گوید: «شیخ نورالله در مجالس موعظه و خطابه، روشنفکرانه و همچنین بابیانی ساده و گیرا به طرح مسائل اجتماعی و سیاسی می پرداخت. وی پس از بیان نیازهای مادی و روحی جامعه، به چگونگی برآوردن آن نیازها توجه می کرد. به همین

دلیل افکار توده های مردم را متوجه خودنمود و دارای مرجعیت شد. در عرصه عمل هم طرفدار عدالت و حامی حقوق طبقه

مظلوم بود