اولین جلسه بررسی کتاب «حیات فکری-سیاسی امامان شیعه» با حضور دکتر موسی نجفی و اعضای خانه بیداری، پنجشنبه نوزدهم اسفند 95 در محل خانه بیداری اسلامی تشکیل شد. موضوع این جلسه مقدمه کتاب مذکور بود که تحت عنوان «منابع شناخت زندگی امامان(ع)» به نوعی منبع ­شناسی تاریخ تشیع توجه ­کرده بود.

نویسنده در این اثر ضمن توجه به منابع بسیاری از تاریخ تشیع، قصد دارد به سوالاتی از این قبیل پاسخ دهد که چرا شیعیان به تاریخ اسلام علاقمند هستند؟ و تاریخ ائمه چگونه بوده است؟. او این منابع را به کتابهای زندگینامه نویسی، حدیثی، کلامی، رجال، فضایل نویسی و ... تقسیم کرده است. و همچنین به تأثیر دوره­ های مختلف تاریخی در اولویت بندی نگارش کتاب اشاره کرده و معتقد است شیعه پیش از صفویه در اقلیت بوده و به همین دلیل لازم بوده برای حقانیت خودش به کتابهای کلامی مراجعه کند ولی با ظهور صفویه و قدرت گرفتن تشیع، دیگر اولویت با بحث های کلامی نبوده است.

رئیس خانه بیداری در این جلسه، آشنایی با مباحث سیاسی ائمه را مستلزم آشنایی با مبانی فکری­ شان دانست و گفت: " جعفریان برای تاریخ نگاری شیعه ویژگی هایی از جمله؛ برجسته کردن جنبش های ضد اموی، تفسیر خاص از سنت نبوی، بی علاقگی به تاریخ خلفا، تأکید بر مواردی مانند عصمت انبیا و ... را نام می برد. وی تاریخ نگاری را به تک نگاری، تک نگاری مفصل و تاریخ عمومی تقسیم می کند. او در این کتاب جریانات شیعی در تاریخ نگاری را شرح می دهد و معتقد است شیعیان با تاریخ رسمی اسلام موافق نبودند و برای اثبات امامت ائمه به سراغ تاریخ رفتند. به این منظور، آنها وارد زندگینامه نویسی ائمه شدند و از اینجا به ردیه نویسی روی کردند که عملا انتقاد از صحابه در رابطه با خلفا بود. بعد وارد معجزات ائمه شدند و سپس کتابهای کلامی-تاریخی یا تاریخی-کلامی در رد عثمانیه و معتزله نوشتند. علاوه بر این ها منابع دیگری هم برای تاریخ تشیع قابل توجه هستند از جمله کتابهایی که سنیان دوازده امامی نوشته اند و همچنین آثار فارسی در مورد ائمه که برخی از آن ها را عالمان دین و برخی را دبیران، منشیان و شاعران به خاطر ثبت وقایع نوشته اند."

نجفی در پایان گفت: "جعفریان معتقد است چند مورد رشد دهنده تاریخ سیاسی بوده اند. نخست به عقاید شیعه اشاره می کند، سپس دوره صفویه و نهایتا ورود غرب که از مشروطه آغاز شد. ویژگی برجسته دوره صفویه این است که در این دوره شیعه به حکومت رسید و این شرایط اقتضائات خاصی داشت از جمله این که علما فرصت فعالیت یافتند مثلا در این دوره بود که علامه مجلسی توانستند آثار شیعه را یکپارچه کنند."