بیست و دومین جلسه بررسی کتاب انسان 250 ساله با حضور دکتر موسی نجفی و اعضای خانه بیداری، پنجشنبه چهارم آذرماه1395 در محل خانه بیداری اسلامی تشکیل شد. موضوع این جلسه متشکل از دو بخش بود، نخست فصل شانزدهم کتاب انسان 250 ساله و بحث در باب زندگی و فعالیت های امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری (علیهم السلام) و دوم بحثی درباره فصل ششم کتاب «ده نفر پیشتاز» نوشته ابراهیم صفایی بود.

دکتر نجفی بحث از ائمه بعد از امام رضا(علیه السلام) را بسیار وابسته به اتفاقات زمان امام رضا(علیه السلام) و تصمیمات ایشان می داند و از این رو بحث خود را با طرح این مطلب آغاز کرد که: "امام رضا(علیه السلام) به واسطه انتصاب به ولایتعهدی، جایگاهی در جامعه یافتند که به ائمه بعد از ایشان، لقب ابن الرضا داده شد. وقتی که مأمون در حکم ولایتعهدی دو خلیفه اول را انحراف در تاریخ اسلام دانست حتی حکومت خودش و پدرش را هم زیر سوال برد و به همین دلیل استقلالی برای امام رضا(علیه السلام) ایجاد شد که ائمه بعدی به وسیله آن توانستند خط خودشان را از خلفاء جدا کنند. مأمون باعث مطرح شدن شیعه شد تا جایی که به نام امام رضا(علیه السلام) سکه ضرب کرد. به تدریج حلقه دور ائمه به قدری زیاد شد که حکومت ترسید و برای ائمه بعدی مأمور گذاشت."

رئیس خانه بیداری اسلامی در ادامه به اهمیت شناخت امام اشاره کرد و گفت: "مأمون به دلیل جهلی که نسبت به امام داشت، سعی کرد که با طرح بحث ولایتعهدی امام را حامی حکومت خود نشان دهد ولی نتیجه این کار او به خطر افتادن جریان خلافت بود. سپردن امام هادی در کودکی هم به دست فردی به نام الجنیدی که دشمن اهل بیت بود بدین منظور که ایشان را مطابق خواست حکومت و خلیفه پرورش دهد، حاکی از این است که این افراد شأن امامت و  واقعیت امام را نمی شناختند. برخی از سوالاتی که مردم هم از ائمه از جمله امام رضا(علیه السلام) می پرسیدند هم نشان دهنده همین عدم آگاهی است."

 در پایان بررسی این فصل کتاب نجفی به این نکته اشاره کرد که: "استاد مطهری اصطلاحی دارد با عنوان «من متعالی» که منظور از آن این است که امام خمینی(ره) بر روح متعالی جامعه تمرکز کرد. گاهی مردم توجه خود را به روح متعالی از دست می دهند و آنچه این روح را  زنده نگه می دارد همین یاد ائمه و عزاداری هاست. در مورد ائمه هم همین طور است و آنها هم من متعالی انسان ها را متجلی می کنند."

در بخش دوم جلسه نجفی به منظور توصیف کتاب «ده نفر پیشتاز» گفت: "ابراهیم صفایی یکی از مورخان بزرگ ایران در دوران حکومت پهلوی بود که ابتدا کتابی با عنوان «رهبران مشروطه» به رشته تحریر در آورد و در آن کتاب به ذکر بیوگرافی پنجاه و چهار نفر از بنیانگذاران مشروطه پرداخت. سپس از میان این پنجاه و چهار نفر، ده نفر را پیشتاز نامید و کتابی با همین عنوان نوشت. از نظر این مورخ، حاج آقا نورالله نجفی یکی از این ده نفر است که بدون وابستگی به هیچ قدرتی و تنها به خاطر تکلیف دینی و مصلحت جامعه برای برقراری مشروطه مبارزه می کرد. اما نقاط ضعفی هم در این کتاب به چشم میخورد که از آن جمله می توان به علاقه نویسنده به حکومت قاجار اشاره کرد که باعث شده در برخی موضع گیری ها حاج آقا نورالله را همسو با قاجار نشان دهد و دیگر این که نویسنده به دلیل محضورات سیاسی زمان نگارش کتاب، شهادت حاج آقانورالله را به طور مستقیم به حکومت و رضا شاه نسبت نداده است."